Ludzi kochających gotować jest mnóstwo. Jeszcze więcej jest tych, którzy deklarują miłość do jedzenia. Przypuszczam, że mało kto jednak robi to z taką pasją, jak Lara Gessler. W kuchni zwykle brakuje nam też wiedzy i wyczucia, a typowe książki kucharskie nie mają szans by to zmienić. Ten przewodnik mistyczno-kulinarny przeciera szlaki. W odróżnieniu od innych zbiorów przepisów, nie zamyka w ścisłe ramy, które odbierają radość z gotowania i pieczenia, gdyż powodują, że nasze działania w kuchni przypominają bardziej proces odtwórczy. Lara Gessler między wierszami mówi nam jak "poczuć" (i pokochać?) produkt, by w pełni wykorzystać jego możliwości. Zamknięty w przepiękną, przyciągającą oko okładkę zbiór przepisów i porad przywodzi na myśl bardziej książkę o życiu od kuchni. Przydatne informacje na temat - wydaje mi się, że - niedocenionych orzechów (ich kupowania, przechowywania i wykorzystywania) przeplecione są historiami wyostrzającymi zmysły. Jeśli ktokolwiek potrzebuje literackiego potwierdzenia, że "przez żołądek trafia się do serca", to jest on na wyciągnięcie ręki.
Orzechy włoskie, pekan, laskowe, brazylijskie, piniowe, ziemne, czy makadamia - jeszcze do niedawna wydawało mi się, że znam je dobrze, i na przestrzeni lat stworzyłam swoją własną hierarchię ich wartości. Muszę przyznać, że Lara Gessler mnie zawstydziła. Jej dzieło poniekąd otworzyło mi oczy na możliwości opisanych darów natury. Z blisko 350 stron wyciągnęłam nie tylko multum smaków i aromatów, ale i wiedzę, której mi brakowało - jak przechowywać, mrozić, namaczać czy przetwarzać, a także jak naturalnie leczyć, czy postrzegać orzechy i pestki.
Zapewne najbardziej za sprawą słynnych Kuchennych Rewolucji Magdę Gessler zna w Polsce każdy. Niestety mam wrażenie, że jej córka, Lara stoi nieco w cieniu. Ta książka jest dowodem na skrajne niedocenienie talentu młodszej Gessler - zarówno kulinarnego, jak i literackiego. Przypuszczam, że za jakiś czas zrobi się o niej naprawdę głośno i ludzie przestaną ją postrzegać przez pryzmat słynnego nazwiska, a zaczną doceniać wartości, wiedzę i wrażliwość. Analogiczna sytuacja dotyczy ilustracji i zdjęć w książce. Nie da się przejść koło nich obojętnie. Są pięknym dopełnieniem całości. Ucztą dla oka, inspiracją i naturalnym pięknem.
Moja ośmiomiesięczna Lara (przyznaję, że imię autorki książki było cząstkową inspiracją do nazwania córki) uwielbia to dzieło. Mam nadzieję, że tak, jak orzechy mogą coś symbolizować, tak imię ma wpływ na wnętrze człowieka, a - oceniając choćby po tej pozycji - Lara łączy w sobie wyjątkowość, wrażliwość, pasję, otwarty umysł i wielkie serce, także do jedzenia.
Niesamowita książka. Wyjątkowy poradnik.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz