Cisza, przerwana jedynie odgłosem braku sygnału i dźwiękiem syren służb pędzących na ratunek. Korek na drodze, zwieńczony najgorszym obrazem. Tragedia dla rodziny. Koniec normalności, koniec wszystkiego. Co tak naprawdę miało miejsce? Nieszczęśliwy wypadek, poszerzone o dziecko samobójstwo ojca, a może egzekucja? Jak okrutną historię kryje Topielisko?
Pola była szczęśliwą matką i żoną. Trzyletni syn każdego dnia dostarczał jej powodów do radości, i wypełniał codzienność zgodnej pary dziecięcym śmiechem. Jedna chwila odebrała wszystko. Wypełniła dom nieprzyjemną ciszą, w której wybrzmiewa największe cierpienie. W tej ciszy usłyszeć można znaczenie więcej bólu i zła. Odzywa się melodia przeszłości, która rani bez granic.
Śledztwo w sprawie tragicznego wypadku przynosi coraz więcej niewygodnych pytań. Przeszukanie domu prowokuje jeszcze większe zagubienie i niezrozumienie. Odnaleziony w piwnicy szkielet noworodka nakręca jeszcze bardziej spiralę dramatu. Co tak naprawdę się wydarzyło? Kiedy powstało zło niszczące rodzinę? W kim zamieszkało?
Topielisko przepełnione jest skrajnym emocjami. To miejsce rozpaczy, cierpienie i próby utrzymania się przy życiu, za wszelką cenę. Grząski grunt fabuły powoduje zatracenie czytelnika. Całość wciąga i trawi. O tej książce nie przestaje się myśleć.
Ewa Przydryga ma dar budowania napięcia i tworzenia historii, która odciska swój ślad w psychice każdego, kto sięgnie po jej powieść. Topielisko przynosi więcej, niż możnaby się spodziewać. Budzi refleksję, żal i ból.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz