Określenia typu "przeznaczenie", "idealne dopasowanie" czy "bratnia dusza" brzmią zwykle jak nieśmieszny żart. Wydaje się, że jest to jedynie naiwne wyobrażenie romantyczek, które swój życiowy scenariusz budują na podstawie kiepskich komedii i niezbyt głębokich powieści. Życie boleśnie to weryfikuje stawiając na drodze do szczęścia problemy, które rosną w oczach. Co najbardziej może zniszczyć piękną, wspólną przyszłość? Skrajnie różne wartości, choroba, wypadek, a może brak wiary w siebie i zakorzenione w podświadomości poczucie beznadziei?
To tylko przyjaciel może przynieść odpowiedź na wszystkie te pytania, choć historia Kristen - niezwykle silnej, charyzmatycznej, młodej kobiety, która przez niemalże całe swoje życie walczy z bólem i przekonaniem, że nie jest pełnowartościowa kryje zdecydowanie więcej. Ciężkie emocjonalne uderzenia przeplatane są świetnym poczuciem humoru i flirtem opartym na sarkaźmie. Powstaje opowieść żywcem wyjęta ze świata na pozór szczęśliwych ludzi, których los mocno doświadczył.
Wydawać by się mogło, że kolorowy obrazek z roześmianą parą oznacza luźną historię, przy której nie trzeba zbytnio myśleć, gdyż jest aż do bólu naszpikowana tanimi powodami do wzruszeń, naiwnością, głupotą i zupełnie niemożliwym - niemalże bajkowym tokiem zdarzeń. Szczerze powiedziawszy pierwsze spojrzenie na okładkę wywołało u mnie właśnie takie odczucia. Spodziewałam się lukru, który leje się strumieniami, a na dłuższą metę wywołuje jedynie obrzydzenie. Tytuł spotęgował efekt, i wystąpił w roli pseudoczekoladowej polewy, która jest nie do zjedzenia. Na szczęście pod tą przesłodzoną otoczką znalazło się coś wyjątkowego. Największe zaskoczenie i niespodziewanie najlepsza książka tegorocznego lata! Piękne, emocjonalne i trudne wnętrze skrzywdzone okładką i tytułem.
Abby Jimenez balansuje między śmiechem a płaczem. Buduje słowem wyjątkowy obraz miłości, która przegrywa z bólem, żalem i przekonaniem o byciu niewystarczającym. Weryfikuje marzenia i wystawia na próbę wszystkie szczere deklaracje. Testuje siłę uczuć i bada ludzką cierpliwość. Daje i odbiera, a wszystko co tworzy ma bardzo głębokie korzenie, sięgające dzieciństwa. Powieść jest dowodem na to, że najlepsze związki buduje się na fundamencie szczerej przyjaźni, ale aby się to udało, w pierwszej kolejności należy popracować nad sobą i odbudować to, co w nas zniszczono.
STRON: 480
Pozycja nie dla mnie.
OdpowiedzUsuń