Wypisz - Wymaluj: POLOWANIE NA MORDERCĘ

Od przeszłości nie da się uciec. Odciska się ona trwale na człowieku, w postaci nieprzetrawionych emocji. Strach karmią nie tylko wspomnienia, ale i ludzie, którzy również nie potrafią zapomnieć. Właśnie przez to żona mordercy nie może zaznać spokoju i stworzyć swoim dzieciom normalnego domu w "nowym życiu". Nie chce dłużej być ofiarą. Chce walczyć i bronić. Pragnie odżyć, ale jej polowanie na mordercę może sprawić, że to ona i jej bliscy wpadną w sidła nienawiści. Ślepa pogoń celem odkupienia win czyni niewinnych "zwierzyną łowną".

Nienawiść, chęć pomszczenia, zaślepienie żalem, bólem i tęsknotą często prowadzą do niedostrzegania prawdy i rzeczywistości oraz szukania winnych na siłę. Czasem wystarczy plotka, niedopowiedzenie lub brak dopuszczenia do głosu logiki i faktów, żeby czyjeś życie zamienić w piekło i obsesyjnie dążyć do jego zniszczenia. Czasem wygodnie jest znaleźć kozła ofiarnego i na nim wyładować swoje emocje wywołane ogromnym, nieopisanym cierpieniem. Polowanie na mordercę to dokładnie taki scenariusz.

Za grzechy ojca i męża nie powinna konsekwencji ponosić jego rodzina, jednak trzeci tom cyklu Stillhouse Lake kolejny raz wyraźnie ukazuje mechanizm myślenia społeczeństwa. Ofiary męża i ojca, których życie legło w gruzach, muszą się nauczyć żyć w nowej rzeczywistości, jednak wciąż oglądają się za siebie. Stają się celem dla pragnących zemsty "myśliwych", którzy nie przebierają w środkach i posuwają się do coraz odważniejszych i wyszukanych sposobów na zadanie bólu, cierpienia i śmierci.

W obliczu masowego hejtu, napędzana przez media oraz chęci wymierzenia sprawiedliwości na próbę wystawione są przyjaźnie i relacje a osaczony człowiek nie może ufać już nikomu.

Rachel Caine kolejny raz dowiodła, że raz przyklejony do nas "brud" może przylgnąć na zawsze, mimo że wszelkimi sposobami będziemy się starali go z siebie zmyć i mimo że oficjalnie będziemy oczyszczeni z wszelkich jego drobin. Kolejny raz ukazała, jak zawistne, bezwzględne i okrutne mamy społeczeństwo i jak wielką siłę ma podsycana i pielęgnowana nienawiść.

Autorka zawiesiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Mimo, że powieść wypada blado na tle dwóch poprzednich części i rozkręca się dopiero po połowie, a początkowo nie trzyma w napięciu, warto dać jej szansę. W pewnym momencie pojawiają się bardzo skomplikowane emocje, niepewność i akcja, która chwyta za gardło. To opowieść o zmorze przeszłości, która rzuca ogromny cień na teraźniejszość i sprawia, że przyszłość jawi się w ciemnych, smutnych barwach. To naprawdę wartościowa, wielowątkowa książka utkana z cierpienia i okrucieństwa.